Egitura bakuna, klasikoa esango genuke (hiru ekinaldi: aurkezpena, korapiloa eta amaiera), da antzerkiaren ohiko ikuskerarekin bat egiten duen bakarra. Istorioa kontzeptu oinarrizkoenetara murriztuta, amodioaz eta Denboraz mintzo zaigu “Así que pasen cinco años”. Denboraren igarotzeaz, eta nola igarotze horrek, itxuraz, aurre egiten dion Lorcak “Amets” esaten duenari.Aurkakotasun horrek lan osoaren bilbea mugiarazten du. Gazteak, lanaren protagonistak, etorkizunaren eta idealizatutako maitasunaren (Ametsa) eta Denboraren igarotzez iristen den benetako maitasunaren arteko gatazka irudikatzen du.
Gaztea harremanetan dago neska batekin (Andregaia), baina ez ditu nahi harremanak gauzatu, bete nahi bots urteko aldi sinbolikoa iragan arte. Baina denborak ez du itxaroten. Une horretan, Gazteak amaitzen ari den Denboraren presioa sentitzen du. Heriotza agertzen da, tragedietan eta Lorcari berezko zaizkion guztietan gertatu ohi bezala.
ESAD Sevillako testu-interpretazioko eta eszenografiako ikasleek karrera amaierako tailerrerako garatutako lanaren emaitza da lana.
Juan Carlos Gil, Sarah Castro, Laura Muriel, Eduardo Reyes, Chia Lianes, Rubén Fernández, Chia Lianes, Nerea Llanes, Alba Ruiz, Alicia Naranjo, Eduardo López, Klaudia Wdowczak, Patricia Trinidad, Begoña Almenar, Judit García
Eszenografia, diseinua, eraikitzea, argiztapena, jantziak, soinua, tresneria, kartelak, diseinu grafikoa (sormen kolektiboa): Judit García, Rebeca Gutiérrez, Rocío Lozano, Patricia Trinidad, Begoña Almenar / Ahots-teknikarako laguntza: María José Sánchez-Ramade (Ahots eta Hizkuntza Dpt.) / Gorputz-teknikarako laguntza: Concha Távora (Interpretazio Dpt.) / Eszenografia-tailerreko irakasleak (Eszenografia Dpt.: Mar Aguilar, Ana Arcas, Emi Caramé, Ramón Ortega / Makillaje eta ile-apainketarako aholkularitza: Lucía torrero. Makillaje profesionala / Musika-aholkularitza: Inmaculada Almendral / Sastrea: Lola Piña
Iraupena: 20’