Eraikinetan bizi gara, herrialdeetan, familietan, oroitzapenetan bizi garen moduan. Beste batzuek eraiki duten arkitekturak baldintzatu egiten gaitu, itxuratzen eta desitxuratzen. Zenbait eraikinek bizitzen uzten dute, sartzera eta bertan bizitzera bultzatzen dute, hartu eta bihotz ematen dute, zure historiaren zati eta zu harenaren zati bihurtzen zara. Beste batzuek, berriz, kanporatu egiten zaituzte, bota egiten zaituzte, bertako zoruetan eta paretetan irrist egiten duzu, inoiz batere aldatzera iritsi gabe. Arkitektura garaikidea, askotan, basatia da. Zorionez, badira elkarrekin egotea, gizakion komunikazioaren berotasuna, sustatzen duten eraikinak eta tokiak. Beste batzuk, aldiz, bunkerra edo nitxo mordoa bezalakoak dira, ezkutatzeko edo bakarrik egoteko konpartimenduak. Bunker bihurtutako mamu eraikinak. 

Zuzendaritza eta dramaturgia: Silvia Ferrando
Egileak: Silvia Ferrando, Torrefielgo kondea, Federico García Lorca, Jean Anouilh, Séneca eta Angélica Lidell
Antzezleak: Francesc Cuéllar, Alejandro Curiel, Marta Díez, Carme González, Carolina Manero, Gemma Polo eta Glòria Ribera
Ekoizpena: Bartzelonako Institut del Teatre
Iraupena: 60 min

Bartzelonako Institut del Teatre 
Arte Dramatikoko Goi Eskolen Topaketa